Odnowa w Duchu Świętym

O Duchu Świętym nie możemy mówić, nie nawiązując do wydarzenia Pięćdziesiątnicy. Zatrzymajmy się jeszcze raz nad tekstem Dziejów Apostolskich, który opisuje to co się wydarzyło pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa (Dz. 2,1-4). „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić’’. Co tak naprawdę się stało podczas Pięćdziesiątnicy? Wiemy, że Apostołowie zgromadzili się razem z Maryją i wspólnie się modlili, prosili o Ducha Świętego. Kiedy On przyszedł, spoczął na każdym z nich pod postacią ognistych języków i wszyscy zaczęli modlić się językami. Od razu Piotr zaczął przemawiać do ok. 300 osób, którzy po tym co usłyszeli, nawrócili się. Rozpoczęła się nowa ewangelizacja, powstawały pierwsze wspólnoty, w których jeden Duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Wielkie znaki, cuda, uzdrowienia, uwolnienia, nawrócenia, działanie pełne mocy Ducha Św. stały się codziennością. Wierzący posługiwali sobie nawzajem darem proroctwa, poznania, mądrości, rady i innymi darami zawsze kiedy była taka potrzeba, a wszystko to po to aby lepiej pełnić wolę Bożą. Wszystko to spowodowało, że Kościół się rozrastał. Z czasem powszechność wspólnoty Kościoła jakby odsunęła na dalszy plan doświadczenie mocy Ducha Św. Jednak moc Ducha Św. nie ustała, ogień nie wygasł. Mijały lata….. . I Kościół rodzi się ciągle na nowo. Pięćdziesiątnica zaczęła się tamtego dnia ale nigdy się nie kończy, wieczernik jest zawsze otwarty. Duch Św. przychodzi do nas nieustannie, Pięćdziesiątnica wciąż realizuje się na nowo a w XX wieku obserwujemy na nowo „eksplozję ‘’ darów Ducha Św.

Papież Jan XXIII (w 1963r.) rozpoczynając Sobór Watykański II modlił się słowami: „Odnów w tych dniach Twoje cuda, jakby przez Nową Pięćdziesiątnicę...”. Dzięki kard. Leonowi Suenensowi do tekstu Soboru zostaje wprowadzone pojęcie - charyzmatu. W ten sposób Kościół katolicki oficjalnie potwierdza, że dary Ducha Św. stanowią normalne wyposażenie Kościoła i są udzielane każdemu ochrzczonemu. Sobór jednocześnie zachęca katolików do otwarcia się na dary innych wyznań chrześcijańskich. I zobaczmy co się dalej działo? Cztery lata później, na Katolickim Uniwersytecie Dequesne (USA) w dniach 17-19 II 1967 r. trzydziestu studentów i profesorów, podjęło swoje dni skupienia, których tematem były przejawy potężnego działania Ducha Św. w Kościele pierwotnym. To, co wydarzyło się podczas tych kilku dni, znalazło zaskakujący oddźwięk w całym Kościele. To wydarzenie uznane jest za początek Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej, która w tym czasie, dosłownie "wybuchała" prawie we wszystkich zakątkach świata. Rozpoczęło się dzielenie tym co otrzymano – zaczyna się ODNOWA! Modlitwa językami, proroctwa, ożywienie relacji z Bogiem, doświadczenie mocy Ducha Św. staje się dostępne dla tych którzy tego pragną. Powstaje pierwsza wspólnota Word of God (Słowo Boże) w Ann Arbio (Michigen). Duch Św. swoim ożywczym tchnieniem jak gwałtowny wicher zatacza coraz to szersze kręgi. Śmiało możemy powiedzieć, że to „wylanie ‘’ Ducha Św. na świat zostało uproszone przez papieża Jana XXIII podczas Soboru Watykańskiego II. I tak jak dwa tys. lat temu u początków chrześcijaństwa w Azji Mniejszej powstają nowe wspólnoty, tak teraz ruch Odnowy obejmuje cały świat. To prawdziwa wiosna Kościoła. W tym czasie kardynał J. Suenens zebrał kilku teologów, których zadaniem było zaadaptowanie tego nowego doświadczenia Pięćdziesiątnicy do warunków katolickich. Tak powstały znane „ Dokumenty z Malines’’.

Ten gwałtowny wicher dociera również do Polski w 1975 r. Liderami którzy zapoczątkowali rzeczywistość Odnowy w naszym kraju, byli ks. Marian Piątkowski, ks. Bp Bronisław Dębowski, o. Adam Schulz SJ, ks. Andrzej Grefkowicz, o. Józef Kozłowski SJ. To właśnie z ich inicjatywy powstały pierwsze grupy modlitewne. Członkowie grup Odnowy gromadzą się na cotygodniowych spotkaniach w czasie których głównym celem jest uwielbienie Boga, poprzez modlitwę, śpiew, słuchanie Słowa Bożego. Uczestnicy spotkań modlą się też wstawienniczo w różnych intencjach, włączają się do Mszy Św. z posługą uzdrowienia, głoszą Dobrą Nowinę w szpitalach, więzieniach i podejmują wiele innych posług i form ewangelizacji. Podstawową formą ewangelizacji w tym ruchu jest Seminarium Odnowy Życia w Duchu Św. (REO). Formacja ta prowadzi do odnowy życia chrześcijańskiego i przyjęcia łaski nawrócenia. Darem, którym Odnowa Charyzmatyczna dzieli się z innymi, jest tzw. „chrzest w Duchu Św’’ , nazywany inaczej „nowym napełnieniem Duchem Św.’’, „nowym wylaniem Ducha Św.’’, „odnowieniem Ducha Św.’’. Jednak żadna z tych określeń nie jest doskonała. Otrzymaliśmy Ducha Św. na chrzcie i bierzmowaniu, ale ciągle na nowo potrzebujemy Go otrzymywać. Jego działanie objawia się na miarę miejsca jakie Mu w życiu robimy, i na miarę potrzeb, jakie mamy w danym momencie. Należy pamiętać, że nie jest to sakrament, lecz wydarzenie prowadzące do wewnętrznej przemiany człowieka, do pogłębienia jego relacji z Jezusem, uzdrowienia, życia wiarą, umiłowania modlitwy, Słowa Bożego, sakramentów, otwarcia się na charyzmaty.

Odnowa Charyzmatyczna – inaczej niż pozostałe ruchy w kościele nie ma swojego założyciela i nie posiada typowych struktur organizacyjnych, które by były wspólne dla wszystkich grup. Założycielem i przewodnikiem Odnowy charyzmatycznej, jest Duch Święty działający przez pasterzy, których Bóg dał nam w Kościele. Kardynał Suenens mówił o Odnowie, że "jest to ruch charyzmatyczny który różni się od innych ruchów, który nie jest jakąś szczególną duchowością w Kościele, nie jakimś szczególnym sposobem bycia chrześcijaninem – jest strumieniem łaski, którą sam Pan wylewa. Duch Święty i dary duchowe nie są własnością jakiegoś ruchu, ale należą do całego Kościoła ze względu na jego naturę. Celem Odnowy Charyzmatycznej jako ruchu jest bycie świadkiem w Kościele i przypomnienie mu tego co należy do Kościoła. Kiedy już cały kościół obudzi się, by przyjąć, co do niego należy – nie będzie już potrzebny żaden specjalny ruch, bo cały Kościół stanie się ruchem Charyzmatycznym". Ruch ten rozwija się tak dynamicznie, iż w trosce o "charyzmatyczną jakość" tego ruchu, potrzebne okazało się powołanie specjalnych służb. W 1976r. z inicjatywy kardynała L. Suenensa powstała pierwsza międzynarodowa organizacja: Międzynarodowe Biuro Charyzmatyczne (ICO) - odpowiednik dzisiejszych Międzynarodowych Służb Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS ) z siedzibą w Rzymie. ICCRS to nie organ decyzyjny, który miałby rządzić i wydawać polecenia odnośnie działań Odnowy Charyzmatycznej na świecie. ICCRS wspiera i umacnia członków Odnowy, przede wszystkim w zakresie koordynacji działań, prowadzenia szkoleń i spotkań dla liderów. Służby te ustalają priorytety działania Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej w całym świecie, podtrzymują jedność między różnymi jej formami, koordynują pracę ze Stolicą Apostolską na poziomie wewnętrznym i międzynarodowym, utrzymują dialog i braterskie relacje z innymi ruchami w Kościele katolickim i poza nim. W roku 1977 w Izabelinie k. Warszawy odbyło się pierwsze spotkanie przedstawicieli różnych grup modlitewnych, z Katowic, Wrocławia, Warszawy, Łodzi, Białegostoku i Poznania. W 1981r. został wyłoniony Krajowy Zespół Koordynatorów, powołany do pomocy istniejącym grupom: w rozwoju, we współpracy ze sobą nawzajem, oraz w kontaktach z hierarchią Kościoła. Siedziba KZK znajduje się w Magdalence pod Warszawą. Obecnie przewodniczącym KZK jest ks. Mariusz Mik, koordynator diecezji rzeszowskiej. W 1983r. na Jasnej Górze odbył się pierwszy Kongres Odnowy w Duchu Świętym, podczas którego polską Odnowę zawierzono Maryi. W 1984r. Konferencja Episkopatu Polski mianowała biskupa Bronisława Dębowskiego Krajowym Duszpasterzem Odnowy w Duchu Świętym.

Od początków rozwoju tego ruch w naszym polskim Kościele minęło ponad 26 lat - zauważyć można dalszy rozwój. Z Krajowym Zespołem Koordynatorów kontaktuje się ponad 650 grup modlitewnych. Organizowane są: rekolekcje, czuwania, kongresy, wspólne ewangelizacje, powstają wydawnictwa i ośrodki formacyjne.

Odnowa w Duchu Świętym jest otwarciem się na rzeczywistość i działanie Ducha Świętego, łaską, darmo danym darem, powiewem, prawdziwą wiosną Kościoła. Dzięki tej łasce, w naszych czasach tysiące ludzi na całym świecie doświadczyło całkowitej przemiany życia, połączonej z umocnieniem wiary, nadziei i miłości, doświadczyło prawdziwej wewnętrznej radości. Tysiące ludzi doświadczyło mocy modlitwy, radości płynącej z uwielbienia Boga, zaczęło czytać Pismo Święte. To Duch Święty jest sprawcą wszelkiego pragnienia i działania, to On rozpala nasze serca, uzdalnia nas do pokonywania naszych słabości, do tego aby bardziej kochać, bardziej służyć, bardziej poznać i naśladować Jezusa. To On uzdalnia słabych ludzi do wielkich dzieł i sam je przeprowadza, to Duch Święty dokonuje przemiany naszych serc i sprawia, że my prości ludzie możemy głosić Jezusa Zmartwychwstałego. Duch Święty nie został dany tylko raz - w dzień Pięćdziesiątnicy – w historycznym wydarzeniu Wieczernika. On nieustannie rodzi Kościół i jest udzielany każdemu jego członkowi z osobna. Więc pozwólmy Mu działać w nas i poprzez nas. Zapragnijmy Go całym naszym sercem, zaprośmy go do naszej codzienności, do naszych wspólnot, do ewangelizacji. To Jego mocą, nasze głoszenie Słowa będzie owocne. Bez Ducha Świętego nic nie możemy uczynić, więc wołajmy Duchu Święty przyjdź i rozpal w nas OGIEŃ SWOJEJ MIŁOŚCI….